Pedagog pedagogowi nierówny

Pedagog sprawdza się, gdy uczniowie przychodzą do niego z problemami. Zastanawiałabym się, czy jest potrzebny pedagog, który nie zdobył zaufania uczniów i zajmuje się tylko formalizmami, papierkową robotą. Funkcja to mało - liczy się sposób jej sprawowania. 

Jego misja - to być blisko drugiego człowieka, być mu wsparciem. I sprostać nawet najtrudniejszym sytuacjom.


Nie każdy pedagog ma " pedagogiczną duszę" i nie każda szkoła ma pedagoga.

Niektórzy pedagodzy wykonują swoje obowiązki w stylu urzędniczym. Poprzez specyficzny sposób bycia, sztywność, oschłość, brak zaangażowania połączonego z empatią stwarzają swoistą barierę pomiędzy sobą i pozostałymi ludźmi. Ich gabinety to "twierdze", do których raczej nie przychodzi się z własnej woli. Wykonują powierzone im obowiązki, ale są zamknięci na ludzi. Uczniowie i rodzice zazwyczaj boją się ich lub nie wiedzą o ich istnieniu. Nauczyciele i dyrektorzy nie znajdują u nich wsparcia. I - choć formalnie nie można im nic zarzucić - obserwując ich pracę, odczuwa się pewien niedosyt.

Często młodzi pedagodzy angażują się emocjonalnie w sprawy uczniów (w wielu sytuacjach trudno jest zachować dystans) nie wytrzymują napięcia i rezygnują z pracy.